Gaziantep‘te bedensel engelli olduğu için ailesinin toplumdan soyutladığı Celal Utar, azmi ve yaşam hikayesiyle çevresindekilere örnek oluyor.
Ailesi, bedensel engelli Celal Utar’ı toplumdan soyutlayıp 10 yaşına kadar okula dahi göndermedi. Kaderine küsmek yerine küçük yaşta hayatına yön veren Utar, engellilere eğitim veren yatılı bir okula giderek kendisini geliştirdi ve tüm emeklerinin meyvesini 1996’da Türk Telekom’da memur olarak işe başlayarak aldı.
Aldığı eğitimle kimseye bağımlı olmadan yaşamını sürdürmeyi öğrenen Utar, yaklaşık 13 yıllık iş hayatının ardından da emeklilik dönemini spor ve sosyal aktivitelerle değerlendiriyor.
Engellilerin kaderlerine küsmediklerinde hayatlarına nasıl yön verebileceklerini gösteren 46 yaşındaki Utar, küçük yaşlarda geçirdiği çocuk felci nedeniyle kol ve bacaklarını kullanamadığını söyledi.
Çocukluk yıllarında ailesinin kendisine destek olmadığını ve adeta toplumdan soyutladığını ifade eden Utar, 10 yaşına kadar okula dahi gönderilmediğini anlattı.
Utar, buna çok üzülmesine rağmen kaderine küsmediğini belirterek “Biz 7 kardeştik, ailenin tek engelli ferdi bendim. Ailem dışarı çıkmama izin vermiyordu. Babam 3 tekerlekli bir engelli motosikleti almıştı ama onu bile kullandırmadılar.” dedi.
O yıllarda evde yalnız bırakıldığını, bu nedenle sürekli müzik dinlediğini dile getiren Utar, şöyle konuştu:
“Küçük bir evimiz vardı, dama çıkar insanları imrenerek izlerdim. 10 yaşında bir karar verdim ve ailemden beni Ankara’daki engellilere eğitim veren yatılı bir okula göndermesini istedim. İşte o an benim için dönüm noktası oldu.”
“Engelli olmam, hayata küsmek yerine beni daha güçlü kıldı”
Utar, geçmişte engellilerin sadece engellilerle evlenebileceği gibi yanlış bir düşünce olduğunu, bu nedenle 26 yaşına kadar evlendirilmediğini dile getirerek şunları söyledi:
“Bu çok yanlış bir düşünce. Benim eşim sağlam. Eksiğimi eşim kapatıyor, eşimin eksiğini de olabildiğince ben kapatmaya çalışıyorum. Bir elmanın iki parçası gibi olduk. Gücümün yettiğince çocuklarımın yanındayım. Kızım, Dicle Üniversitesinde Almanca öğretmenliği okuyor. Diğer ikisi de 9. sınıfta. Engelli olmam, hayata küsmek yerine beni daha güçlü kıldı. İnsanlardan utanıp kendimi eve kapatabilirdim ama bunu yapmadım. Hayatıma devam ettim.”
Emekli olduktan sonra da Şehitkamil Engelliler Spor Kulübü’nde voleybol oynamaya ve sosyal etkinliklere katılmaya başladığına dikkati çeken Utar, bu sayede boş zamanlarını değerlendirdiğini ve gençlere hayat mücadelelerinde yol göstermeye çalıştığını vurguladı.
AA
Son Güncelleme: 06.07.2017 18:02
